W 1981 roku wytwórnia filmów dla dorosłych Bradford Productions wypuściła w świat produkcję w reżyserii
Richarda Mailera pt. „Centefold Fever”. Reżyser, który jest jednocześnie współautorem scenariusza, uznał, że świetnym pomysłem na nakręcenie dobrego porno będzie zatrudnienie dużej ilości ładnych dziewczyn i sfilmowanie ich "erotycznych ćwiczeń" z całkiem wziętymi aktorami branży spod znaku X jak:
Ron Jeremy,
Marc „10 i 1/2 cala” Stevens oraz
Robert Kerman.
Główną intrygą scenariusza jest ukazanie w jaki sposób czasopisma erotyczne poszukują nowych "twarzy" na rozkładówkę. Otóż zamieszcza się w lokalnej prasie ogłoszenie, iż ogólnokrajowa gazeta poszukuje młodych, zdolnych reporterek, które mogłyby specjalizować się w śledztwach dziennikarskich. Napływające kolejno kandydatki poddaje się różnym testom, by następnie wyłonić "zwyciężczynię" i zamieścić jej zdjęcie na rozkładówce, aby - nie ukrywajmy - zwiększyć nakład pisma.
Pierwszą "ofiarą" jest Kandi, grana przez
Kandi Barbour. Ma ona za zadanie przeprowadzić wywiad z odchodzącym na emeryturę gwiazdorem porno
Markiem „10 i 1/2 cala” Stevensem, na temat jego opuszczenia branży XXX. Jako fotografa i mentora redaktor naczelny przydziela jej "Maniaka" granego przez
Rona Jeremy'ego. Kandi wywiązuje się z zadania bardzo dobrze, prowokując swego interlokutora do ukazania swych 10 i 1/2 cala z których słynął, przy okazji prowokując bójkę z jego dziewczyną oraz dostarczając gazecie kilku ciekawych ujęć.
Następne sceny to kolejne kandydatki na stanowisko dziennikarki (przynajmniej oficjalnie), przewijające się przez różne miejsca i partnerów. Mimo sporego urozmaicenia scen erotycznych (od par, przez sceny les, po orgię) i naprawdę dużego zaangażowania aktorów, film jest nudny. Powodem tego są zbyt długie dialogi rozdzielające poszczególne akty. Na plus produkcji należy zaliczyć rozbudowane atelier - począwszy od ujęć wewnątrz różnych pomieszczeń, do przyprawiającej każdego Amerykanina o żywsze bicie serca sceny na balkonie z Empire State Building w tle.