"Josephine Mutzenbacher, wie sie wirklich war: 4. Teil" - kolejna część filmu o przygodach najsłynniejszej dziwki CK Wiednia powstał w 1982 roku w wytwórni Herzog Video w Niemczech jako bezpośrednia kontynuacja części 3. Tak jak poprzednią część i tę reżyseruje Günter Otto, a tytułową rolę odgrywa
Sandra Nova.
Film rozpoczyna ostatnia scena części trzeciej – orgia w ambasadzie Rosji w Wiedniu organizowana przez pewnego rosyjskiego hrabiego. Orgia w stylu rzymskim z dużą ilością alkoholu, nagich dziewczyn, wygimnastykowaną tancerką – striptizerką i rosyjską muzyką graną na bałałajkach jest tłem dla narracji wprowadzającej widza w świat przygód Józefiny.
Wkrótce po przybyciu Józefiny i jej towarzyszki do sali, w której odbywało się świętowanie w stylu rosyjsko-rzymskim, zjawiają się dwaj nieoczekiwani goście: przyjaciel gospodarza - Grisza wraz z towarzyszem z pułku – Wanią, młodym szlachcicem rosyjskim. Wani w oko wpadła Józefina, więc przekonuje ją do opuszczenia imprezy. Jadą do domu Griszy, w którym zatrzymał się Wania, aby tam, w całkowitej prywatności, rozkoszować się winem, dobrym jedzeniem i sobą. Podczas upojnej nocy dochodzą do wniosku, że w partnerze napotkali miłość swojego życia i planują ślub.
Życie rzadko bywa miłe i nieskomplikowane – nasza młoda para napotyka na swej drodze do szczęścia przeszkodę w postaci Griszy, któremu w głowie się nie mieści pozwolenie na ślub przyjaciela z najsłynniejszą dziwką Wiednia. Głuchy na prośby, łzy i błagania dziewczyny usiłuje pokazać Wani „prawdziwą twarz” Józefiny, ale doprowadza tylko do pojedynku. Podczas pojedynku Wania ginie, a Grisza wyrzuca Józefinę z domu.
Nasza bohaterka ma jednak szczęście i na swej drodze napotyka majętnego wdowca, który ujęty jej czarem przyjmuje ją pod swoje skrzydła i zapewnia wygodne i godne życie oraz małą niespodziankę, która zajmie Józefinie sporo czasu.
Oprócz wątku głównego – przygód Józefiny – film obfituje w sceny erotyczne i komiczne z udziałem innych, znanych widzowi z poprzednich części filmu oraz poznanych dopiero w tej części, osób, wśród których Poldi (
Siggi Buchner) odgrywa niepowszednią rolę. Interesujący jest również epizod z malarzem, jego czarnoskórą muzą i modelem – prawiczkiem.
Prawdziwie niemiecka dbałość o szczegóły takie, jak stroje, wystrój wnętrz, rekwizyty etc., dobrze dobrana muzyka i klasyczne plenery XIX wiecznego Wiednia stanowią doskonałą oprawę dla zróżnicowanych scen radosnego, niewymuszonego seksu uprawianego na wiele różnych sposobów od solówki z bananem, poprzez oral, pary, trójkąty aż do orgii.
Dodaj do ulubionych
