Cztery lata na stanowisku reżysera filmów pornograficznych, pięć produkcji na koncie, a każda z nich równie wyjątkowa. Przed Państwem - Radley Metzger (aka Henry Paris), jeden z najpopularniejszych i zarazem najwyżej cenionych twórców z okresu Złotej Ery Porno. Obdarzony niebywałym zmysłem do tworzenia wizualnych arcydzieł z pogranicza wysublimowanej erotyki i wyuzdanej pornografii, Metzger błyskawicznie zachwycił świat swoimi filmami. Na pożegnanie z branżą porno, w 1978 roku, nakręcił "Maraschino Cherry" – w przenośni i w dosłownym tego słowa znaczeniu – "Wisienkę na torcie".
Maraschino Cherry (Gloria Leonard) to właścicielka luksusowego domu publicznego w Nowym Jorku. Dość niespodziewanie wizytę składa jej Penny – młodsza siostra, która zapragnęła poznać siostrzany biznes od podszewki. Maraschino spełniając jej życzenie, powoli odkrywa przed nią świat nieustannej rozkoszy i wymyślnych fantazji, które co dzień serwowane są zamożnej klienteli. Penny, początkowo wciela się jedynie w rolę postronnego obserwatora, ale z czasem zaczyna brać czynny udział w perwersyjnych igraszkach.
Maraschino Cherry ustępuje poziomem, szczytowym osiągnięciom Metzgera, do których zaliczają się "The Opening of Misty Beethoven" oraz "The Image" (erotyczna produkcja z 1975 roku), ale nie powinno to w żaden sposób zrazić widzów, którzy sięgną po niniejszy film. Dość oszczędna w swojej wymowie fabuła i nieco zbyt papierowi bohaterowie, nie przysłaniają ogromu zalet filmu, do których można zaliczyć bogactwo lokacji, niezwykle ekspresywną ścieżkę dźwiękowa oraz rozbudowane sekwencje seksualnych aktów, w których brylują Gloria Leonard, Lesllie Bovee i prześliczna, rudowłosa Annette Haven.
Osobne słowa uznania należą się za niezwykle odważną i przykuwającą uwagę odbiorcy scenę, utrzymaną w klimacie S/M. Annette Haven wraz z Glorią Leonard demonstrują pokaz, w którym ich seksualna niewolnica (C.J. Laing) trzyma na szeroko rozpostartych dłoniach szklanki z whisky, podczas gdy jej odbyt jest penetrowany przez sporej wielkości dildo. Scena jest nakręcona w sposób niezwykle realistyczny, przez co widz na własnym ciele może odczuć narastające napięcie, potęgowane poprzez jęki rozkoszy niewolnicy.
Jak widać, choćby na przykładzie w/w sceny, Radley Metzger nigdy nie bał się eksperymentów, a widzowie nie mieli prawa narzekać na nudę. Maraschino Cherry to z pewnością godne podsumowanie krótkiej, ale niezwykle intensywnej i obfitującej w pasmo sukcesów kariery tego amerykańskiego reżysera, który z niezwykłą swobodą łączył w swoich filmach łagodne, majestatyczne wręcz ujęcia z dawką nieokiełznanej żądzy, malującej się na twarzy aktorek.
Dodaj do ulubionych
