Niebawem minie pół wieku od śmierci Marilyn Monroe. Ta niezwykle utalentowana modelka i aktorka, choć nieobecna ciałem, nieustannie pozostaje w centrum uwagi. Corocznie przybywa wielbicieli jej talentu i urody, a ona sama pośmiertnie zdobywa kolejne wyróżnienia i nagrody. Ciężko byłoby zliczyć ile to już plebiscytów obwieściło ją mianem ikony seksu, jeszcze trudniej przewidzieć, czy kiedykolwiek zepchnie ją ktoś z piedestału. Gwoli ścisłości warto dodać, że przez te wszystkie lata nie brakowało naśladowczyń, które starały się powielić nie tylko wygląd, ale i zachowanie oraz sposób życia Monroe. Wielokrotnie na pierwszych stronach gazet pojawiały się buńczuczne wypowiedzi głoszące, że oto narodziła się "nowa Marylin Monroe". Tak było również w przypadku francuskiej gwiazdy filmów pornograficznych - Olinki Hardiman. Niezwykłe podobieństwo obu pań sprawiło, że kariera Olinki błyskawicznie nabrała tempa i po krótkim czasie stała się ona jedną najlepiej rozpoznawalnych aktorek pochodzących z kraju nad Sekwaną. Niestety, tak samo szybko jak rozbłysła jej gwiazda, tak równie szybko Olinka odeszła w zapomnienie. Dziś, niewiele osób już pamięta o zmysłowej blondynce, która na początku lat 80', czarowała swym uśmiechem i zniewalała seksapilem. Prawdziwa Marylin Monroe jest wszak tylko jedna...
Fabuła "Marilyn, Mon Amour" ("Marilyn, My Love") skupia się na losach aktorki Mitzi, której sukcesy zawodowe nie idą w parze z życiem osobistym. Jej szczęśliwe małżeństwo legło w gruzy, a jej nowy kochanek - Dan Butler okazuje się być lowelasem, dla którego seks z przygodną partnerką jest czymś zupełnie naturalnym. Rozczarowana takim obrotem spraw Mitzi, postanawia zaszyć się w domku letniskowym byłego męża i uporządkować na nowo życie. Pech chce, że wkrótce do posiadłości przybywa jej eksmąż wraz ze swoją nową partnerką Mirną. Mitzi początkowo jest zazdrosna widząc, że jej dawny ukochany radzi sobie bez niej doskonale i wymazał już z pamięci ich wspólną przeszłość. Wszystko ulega zmianie, kiedy w ślad za Mitzi ruszają jej znajomi z planu filmowego, na czele z producentem, osobistą sekretarką (i jednocześnie przyjaciółką) oraz niewiernym kochankiem Butlerem, który pragnie wyznać jej dozgonną miłość.
Kariera Olinki Hardiman, choć obfitowała w pasmo sukcesów, to nie uczyniła z niej gwiazdy pierwszego formatu. W odróżnieniu od Brigitte Lahaie, Hardiman występowała w produkcjach mniej znanych, gdzie niski budżet był aż nadto wyczuwalny. Mniejsze środki finansowe nie pozwalały na zatrudnienie lepszych i bardziej cenionych reżyserów, ani też gwiazd ówczesnej branży porno. Nie przykładano również większej uwagi do scenariuszy, a i umiejętności aktorskie nie były cechą szczególnie istotną i pożądaną. Na tle takiej zbieraniny osób, Olinka Hardiman wyróżniała się zarówno wyglądem jak i sposobem zachowania na planie filmowym. Jej sceniczny image był wzorowany na słynnych występach Marilyn Monroe, jak również Marleny Dietrich. Nie inaczej jest w przypadku niniejszej produkcji, w której kulminacyjny punkt stanowi wodewil z Olinką, ubraną w seksowne pończoszki, frak i cylinder na głowie. Gorzej sytuacja wygląda w przypadku scen seksu, które są niezwykle schematyczne. Krótki blowjob, szybka penetracja, zwykle od tyłu (o analu zapomnijcie) i równie ekspresowy cumshot na pośladki bądź też brzuch. Jedyną odskocznią od wspomnianej rutyny jest seksualny trójkącik, w którym biorą udział Olinka Hardiman (Mitzi), Gabriel Pontello (eksmąż) i Laura Clair (przyjaciółka Mitzi), a za lokalizację posłużył przydomowy basen. W szczególności godne uwagi są ujęcia pod wodą, które dodają pikanterii całej scenie.
Największym walorem "Marilyn, Mon Amour" jest... niezwykle krótki czas trwania produkcji. Materiał, który pojawił się na DVD został skrócony o blisko dwadzieścia minut w stosunku do wersji znanej z kasety VHS, a co za tym idzie czas projekcji zmalał do raptem sześćdziesięciu minut. Godzinka filmu z pewnością wystarczy, żeby nacieszyć wzrok urodą Olinki Hardiman, nie martwiąc się jednocześnie, że dopadnie nas znużenie. Zasiadając do seansu należy jedynie pamiętać, że niniejszy obraz niewiele ma tak naprawdę wspólnego z wirtuozerią francuskich produkcji, w których zwykła grywać Brigitte Lahaie. Nie oznacza to jednak, że nie warto po niego sięgnąć, zwłaszcza, jeśli za wzór jasnowłosej seksbomby stawiacie Marilyn Monroe.
Dodaj do ulubionych
